Mijn nieuwe verslaving draagt nu de naam Cube World

Neem een enthousiaste programmeur, geef hem de nodige gereedschappen en hij tovert er in enkele jaren een game uit die zowel herkenbaar aanvoelt als zeer verfrissend. Ik heb het hier over Cube World, een role-playing game in alpha-fase, die zijn visuele inspiratie heeft gevonden uit Minecraft en 3D Dot Game Heroes en gameplay elementen heeft weggekeken uit de klassieke RPG’s van weleer. Geen onbekende game voor de gemiddelde gamer, dus. En toch doet het iets wat mijn gamershart laat opgloeien.

Cube World geeft je de mogelijkheid om in de rol te kruipen van een klassiek RPG-ras zoals een Dwarf, Elf of Human, maar ook wat meer exotische opties als Frogs en Goblins. Eenmaal je ras gekozen kun je aan de slag gaan als een Mage, Warrior, Rogue of Archer. Allemaal standaard kost voor de kenner. Maar daar blijft het bij. Het vechten, namelijk, is aanzienlijk meer dynamisch dan in menig rollenspel dat je tot nu toe bent tegengekomen. Nagenoeg alles en iedereen dat ook maar enigszins onvriendelijk naar je overkomt in de verte, kan jou binnen luttele seconden afmaken.

Iedere klap die je ontvangt doet pijn en daarom moet je tussen de sporadische uitgedeelde aanvallen door ook wegrollen voor de haatneigingen van jouw tegenstanders. Intens, maar tegelijkertijd een bittere noodzaak. En dat zul je merken ook, want in de eerste levels word je compleet afgeslacht door wezens als torretjes en ratten. Dat zie ik in The Elder Scrolls V: Skyrim nog niet zo snel gebeuren, als ik zo eerlijk mag zijn. Dit soort schaamteloze praktijken geven me echter wel genoeg moed om door te blijven trainen, want mijn digitale alter-ego mag toch absoluut niet gedomineerd worden door dat soort derderangs gespuis.

Weet je echter als overwinnaar uit de strijd te komen, dan kun je je verslagen vijand inspecteren voor den nodige loot – heerlijke, sappige, verslavende loot die je beter zal maken. Nieuwe uitrustingen, wapens of onderdelen voor een nieuwe boost? De kans bestaat dat je dat zult vinden – lekker klassiek RPG, maar niet minder verslavend. Als je goed kijkt naar je personage, dan zie je dat hij of zij een kans moet krijgen in deze bittere, blokkerige wereld. Om dat te kunnen realiseren zul je slim moeten omgaan met je resources. Pluk bloemen en planten om daar nieuwe potions van te maken, ga donkere grotten in om mineralen bij elkaar te sprokkelen voor nieuwe uitrustingen en wapens en versla vijanden voor hun loot. Anders kom je er echt niet. Maar die lust voor avontuur brengt juist een bepaalde charme met zich mee. Je hoeft het niet te doen, maar je wilt het wel. Je wilt steeds verder ontdekken en kijken wat er achter die heuvel te vinden is. Zijn het groepen Goblins die vechten met Elfen? Of loopt daar een baas rond van vijftien meter hoog die jouw kleine held met één stomp verschrompelt? Wie zal het zeggen.

Net als in Minecraft, is iedere wereld weer anders. Door bepaalde cijfers in te vullen bij het starten van een nieuwe game, kun je zo jouw eigen wereld in elkaar zetten. En het mooie is dat een wereld nooit zal ophouden; er zijn simpelweg géén grenzen. Je kunt doorlopen tot je van je stokje gaat (wel eten in de tussentijd hé, fanatieke gamer!), maar een landsgrens zul je niet vinden. Oké, laat ik specifieker zijn: tenzij jouw hardeschijf vol raakt, zul je geen landsgrenzen vinden. En ieder random generated gebied is weer anders en uniek ten opzichte van zijn voorganger. Van dichtbegroeide jungles en besneeuwde bergtoppen, tot nieuwe dorpjes met wapensmeden, handelaren en trainers, maar ook de diepste grotten met de meest dodelijke monsters die niet kunnen wachten om je in duizend stukken te scheuren. Eigenlijk erg Minecraft-achtig, maar dan met meer RPG-elementen en meer gericht op een uitgebreid vechtsysteem.

Ik kan verder nog niet al teveel loslaten van Cube World, want ik heb er nog maar een middag ingestopt. Maar wat ik tot nu toe van de game heb mogen aanschouwen, is het moeilijk om te ontkennen dat mijn nieuwe verslaving in deze game gevonden gaat worden. Helemaal als ik mij me bedenk dat ik al die oneindig grote werelden kan trotseren met een handvol andere dappere spelers. Maar die avonturen zal ik op een ander moment neerpennen. Zie de game vooralsnog maar als de singleplayer game die ongelofelijk dicht bij een MMO-ervaring gaat komen.