Blizzard moet stappen gaan ondernemen met World of Warcraft

Vond het je het de laatste tijd ook al zo rustig in de wereld van World of Warcraft? Goed opgemerkt. De massively multiplayer online role-playing game World of Warcraft begint namelijk langzaam tekenen van ouderdom te vertonen. Het in 2004 uitgekomen groteske sprookje van ontwikkelaar Blizzard kende al vanaf de releasedag een grote mate van populariteit onder spelers. ‘De heilige graal onder MMO’s’, werd World of Warcraft ook wel genoemd. Ik kan niet anders ontkennen dan dat dat voor een groot deel waar is. Vele jaren heeft de wereld Azeroth mij in zijn houdgreep gehouden, evenals meer dan tien miljoen andere fanatiekelingen. Tot nu.

Nu de nieuwste uitbreiding ‘Mists of Pandaria’ al een paar maanden solaas biedt aan de enthousiaste speler, is de communitygrootte met 400.000 gedaald, naar 9.6 miljoen spelers. Wat?! 9.6 miljoen? Dat is toch helemaal niks? Sarcasme even aan de kant leggend, zijn dit toch wel alarmerende dalingen voor Blizzard. Een half miljoen is een aantal waar menig ontwikkelaar alleen maar van kan dromen als het om zijn eigen MMO gaat. En vanuit dat oogpunt kijkende, kun je niet anders concluderen dan dat het niet echt goed gaat met de gezondheid van World of Warcraft.

Deze scherpe daling is opgemaakt uit een verslag dat uitgever Activision naar buiten had gebracht. Opvallend is dat dit niet de eerste keer is dat World of Warcraft zo’n scherpe daling had meegemaakt. Nee, de game heeft al eerder met grote spelersverliezen gekampt met een daling van 900.000 spelers tot 9.1 miljoen. Pijnlijk.

Het zet je te denken hoe dit zou kunnen. Mij in ieder geval wel. Zou het komen omdat World of Warcraft niet nieuw meer is (wat niet onlogisch is als je je bedenkt dat het spel al bijna negen jaar meedraait)? Of is Mists of Pandaria gewoonweg niet innoverend genoeg naar de speler om de aandacht vast te kunnen blijven houden? Derde mogelijkheid is natuurlijk het betaalsysteem, waar Blizzard’s online game mee kampt. De afgelopen jaren heeft de pay-to-play methode een hele zure nasmaak nagelaten bij menig gamer die een andere MMO is gaan problemen. The Old Republic heeft hier bijvoorbeeld erg veel tegenslagen door gekregen. Gevolg is dat deze game en ook Lord of the Rings Online en TERA free-to-play zijn gegaan, met een optioneel microtransactie systeem. Erg slim, als je het maar goed aanpakt.

Terugkomend op de innovatie, moet ik als World of Warcraft-kenner met pijn in mijn hart zeggen dat ook absoluut klopt. Blizzard met iedere update en uitbreiding namelijk verder op de (toch wel) gigantische succesformule die het met der jaren heeft opgebouwd. En daar lijkt het erg trots op te zijn. Enerzijds is deze benadering erg verwelkomend voor gamers die graag de WoW-feel willen blijven houden. Verandering leidt immers niet altijd tot succes. Met een spelersbasis van 9,5 miljoen doe je blijkbaar toch een hele hoop goed. Wat als je het hele concept pak ‘em beet alsnog omgooit, in de hoop weer terug te komen op die tien miljoen? Dan is de kans erg groot dat je nóg meer spelers kwijtraakt.

Dus volgt Blizzard het aloude gezegde ‘Schoenmaker, blijf bij je leest’ maar wat graag op. Dit tot ongenoegen van de vier ton gamers die hun abonnement hebben opgezegd. Het is dus tijd voor de ontwikkelaar om stappen te ondernemen. Maar mij lijkt het logisch als het voorzichtig blijft, echter. Nu kun je natuurlijk niet iedereen tevreden houden, maar als dit een trend lijkt te worden dan is het mogelijk al te laat. Zo ver is het echter nog lang niet. Blizzard moet innoveren. Met nieuwe dingen komen. Maar tegelijkertijd wel erg strikt blijven aan de ervaring die spelers konden meekrijgen toen de game net werd gelanceerd. Probeer dus beide kanten van de taart aan te snijden.

Stiekem mis ik mijn tijd in Azeroth wel. Begonnen als kleine Dwarf Warrior in één van de meest mystieke en interessante werelden die ik ooit heb gezien, nog voordat The Burning Crusade uit was gekomen. Samen met mijn groep het primitieve dorp Crossroads overvallen in The Barrens, terwijl ik overal om mij heen verzet begon te ontstaan van vijandige spelers. Cultuurverschillen, zullen we maar zeggen. Een groot bloedbad ontstond, om vervolgens met talloze blauwe plekken terug in de bar in Stormwind te genieten van een honingbiertje met mijn kameraden. Ah, wat een glorieuze tijden heb ik beleefd. Nee, ik gun World of Warcraft nog talloze jaren in het immens succesvolle pad dat het tot nu toe heeft bewandeld.